Μια επαναστατική συσκευή, η οποία μπορεί να παράγει ενέργεια από αργοκίνητα ποτάμια και ωκεάνια ρεύματα, θα μπορούσε να παράξει αρκετή ενέργεια για ολόκληρο τον πλανήτη, υποστηρίζουν οι επιστήμονες.
Με τη βοήθεια αυτής της τεχνολογίας, μπορούμε να παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια από ύδατα που κινούνται με ταχύτητα μικρότερη του ενός κόμβου- περίπου ένα μίλι την ώρα. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία σε όλα σχεδόν τα υδάτινα ρεύματα και τους πυθμένες των θαλασσών ανά τον πλανήτη.
Οι υπάρχουσες τεχνολογίες, που χρησιμοποιούν την κίνηση του νερού, βασίζονται στην κίνηση των κυμάτων, των πλημμυρίδων ή των γοργών ρευμάτων που δημιουργούνται από τα φράγματα, είναι πολύ πιο περιορισμένες ως προς το πού μπορούν να χρησιμοποιηθούν, και επιπλέον προκαλούν μεγαλύτερα εμπόδια όταν εφαρμόζονται σε ποταμούς ή θάλασσες. Οι τουρμπίνες και οι ανεμόμυλοι χρειάζονται ένα μέσο όρο ρεύματος της τάξεως των πέντε ή έξι κόμβων για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά, ενώ τα περισσότερα ρεύματα της γης είναι βραδύτερα από τρεις κόμβους.
Η νέα συσκευή, η οποία αντλεί την έμπνευση της από τον τρόπο που κολυμπάνε τα ψάρια, αποτελείται από ένα σύστημα κυλίνδρων σε οριζόντια διάταξη, ως προς τη ροή του νερού, και είναι συνδεδεμένο με ελατήρια.
Καθώς το νερό περνάει, οι κύλινδροι σχηματίζουν δίνες, οι οποίες σπρώχνουν και τραβάνε τον κύλινδρο πάνω και κάτω. Στη συνέχεια, η μηχανική ενέργεια των ταλαντώσεων μετατρέπεται σε ηλεκτρική.
Οι κύλινδροι τοποθετημένοι μέσα σε ένα κυβικό μέτρο στη θάλασσα ή στον πυθμένα του ποταμού, με ροή τριών κόμβων, μπορούν να παράξουν 51 βατ. Αυτό είναι πιο αποδοτικό από τουρμπίνες παρόμοιου μεγέθους ή γεννήτριες κυμάτων, και η ποσότητα ενέργειας που παράγεται μπορεί να αυξηθεί σημαντικά εάν η ροή είναι μεγαλύτερη ή εάν προσθέσουμε περισσότερους κυλίνδρους.
Ένα «πεδίο» κυλίνδρων στον πυθμένα της θάλασσας, σε μια περιοχή ενός χιλιομέτρου επί ενάμιση χιλιόμετρο, και με ύψος όσο ένα διώροφο κτίριο, με ταχύτητα ροής μόλις τριών κόμβων, θα μπορούσε να παράγει ενέργεια για 100.000 σπίτια. Μερικοί κύλινδροι, ο ένας πάνω στον άλλο, μπορούν να τροφοδοτήσουν ένα αγκυροβολημένο πλοίο ή έναν φάρο.
Τα συστήματα αυτά μπορούν να τοποθετηθούν στους πυθμένες ποταμών ή να επιπλέουν στη θάλασσα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η τεχνολογία, η οποία αναπτύχθηκε με χρηματοδότηση της αμερικανικής κυβέρνησης, θα μειώσει σημαντικά το κόστος παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας στα 3,5 λεπτά ανά κιλοβάτ ανά ώρα, σε σύγκριση με τα 4,5 λεπτά για την αιολική και από 10λεπτά έως και 31λεπτά που κοστίζει η ηλιακή.
Υποστηρίζουν ότι η τεχνολογία αυτή θα καταλαμβάνει μέχρι και 50 φορές λιγότερη επιφάνεια από αυτή της παραγωγής ενέργειας από τα κύματα.
Το σύστημα, που αναπτύχθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ονομάζεται Vivace, από τα αρχικά "vortex-induced vibrations for aquatic clean energy" (εκ των δινών προκαλούμενες ταλαντώσεις για υδάτινη καθαρή ενέργεια).
Ο Μιχάλης Μπερνίτσας, καθηγητής ναυπηγικής στο πανεπιστήμιο, λέει ότι η τεχνολογία βασίζεται στις αλλαγές της ταχύτητας των υδάτων που συμβαίνουν όταν η ροή του ρεύματος συναντά εμπόδιο. Οι δίνες που σχηματίζονται στο νερό μετακινούν τα αντικείμενα πάνω και κάτω, ή αριστερά και δεξιά.
«Είναι μια εντελώς νέα μέθοδος παροχής ενέργειας από τη ροή του νερού,» λέει ο κ. Μπερνίτσας. «Τα ψάρια καμπυλώνουν το σώμα τους για να γλιστρήσουν ανάμεσα στις δίνες που έχουν προσπεράσει τα σώματα των μπροστινών ψαριών. Η μυϊκή τους δύναμη δεν αρκεί να τους δώσει την απαραίτητη ώθηση να διασχίσουν το νερό με την ταχύτητα που πηγαίνουν, γι' αυτό πλέουν πάνω στα ίχνη των μπροστινών ψαριών.
Τέτοιου είδους ταλαντώσεις, οι οποίες παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά πριν από 500 χρόνια από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο οποίος τις ονόμασε «Αιολικούς Τόνους», μπορούν να προκαλέσουν ζημιές σε κατασκευές πάνω από το νερό, όπως γέφυρες και προβλήτες. Αλλά ο κ. Μπερνίτσας προσθέτει: «Εμείς ενισχύουμε αυτές τις ταλαντώσεις και δαμάζουμε την καταστροφική δύναμη της φύσης.
«Εάν μπορούσαμε να τιθασεύσουμε το 0,1% της ενέργειας των ωκεανών, θα παρήγαμε επαρκή ενέργεια για 15δις άτομα. Στο Αγγλικό Κανάλι για παράδειγμα, το ρεύμα είναι πολύ δυνατό, οπότε θα μπορούσαμε να παράγουμε πολύ ενέργεια.»
Λόγω του ότι τα μέρη ταλαντώνονται αργά, η τεχνολογία προκαλεί μικρότερη επίδραση στον υδάτινο κόσμο από τα φράγματα ή τις νεροτουρμπίνες। Και καθώς οι εγκαταστάσεις τοποθετούνται πολύ χαμηλότερα από την επιφάνεια του νερού, δεν υπάρχουν παρεμβολές με τη ναυτιλία, αλλά και κάθε είδους πλοιάρια, είτε αλιευτικά είτε τουριστικά.
PATHFINDER
Telegraph
Με τη βοήθεια αυτής της τεχνολογίας, μπορούμε να παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια από ύδατα που κινούνται με ταχύτητα μικρότερη του ενός κόμβου- περίπου ένα μίλι την ώρα. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία σε όλα σχεδόν τα υδάτινα ρεύματα και τους πυθμένες των θαλασσών ανά τον πλανήτη.
Οι υπάρχουσες τεχνολογίες, που χρησιμοποιούν την κίνηση του νερού, βασίζονται στην κίνηση των κυμάτων, των πλημμυρίδων ή των γοργών ρευμάτων που δημιουργούνται από τα φράγματα, είναι πολύ πιο περιορισμένες ως προς το πού μπορούν να χρησιμοποιηθούν, και επιπλέον προκαλούν μεγαλύτερα εμπόδια όταν εφαρμόζονται σε ποταμούς ή θάλασσες. Οι τουρμπίνες και οι ανεμόμυλοι χρειάζονται ένα μέσο όρο ρεύματος της τάξεως των πέντε ή έξι κόμβων για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά, ενώ τα περισσότερα ρεύματα της γης είναι βραδύτερα από τρεις κόμβους.
Η νέα συσκευή, η οποία αντλεί την έμπνευση της από τον τρόπο που κολυμπάνε τα ψάρια, αποτελείται από ένα σύστημα κυλίνδρων σε οριζόντια διάταξη, ως προς τη ροή του νερού, και είναι συνδεδεμένο με ελατήρια.
Καθώς το νερό περνάει, οι κύλινδροι σχηματίζουν δίνες, οι οποίες σπρώχνουν και τραβάνε τον κύλινδρο πάνω και κάτω. Στη συνέχεια, η μηχανική ενέργεια των ταλαντώσεων μετατρέπεται σε ηλεκτρική.
Οι κύλινδροι τοποθετημένοι μέσα σε ένα κυβικό μέτρο στη θάλασσα ή στον πυθμένα του ποταμού, με ροή τριών κόμβων, μπορούν να παράξουν 51 βατ. Αυτό είναι πιο αποδοτικό από τουρμπίνες παρόμοιου μεγέθους ή γεννήτριες κυμάτων, και η ποσότητα ενέργειας που παράγεται μπορεί να αυξηθεί σημαντικά εάν η ροή είναι μεγαλύτερη ή εάν προσθέσουμε περισσότερους κυλίνδρους.
Ένα «πεδίο» κυλίνδρων στον πυθμένα της θάλασσας, σε μια περιοχή ενός χιλιομέτρου επί ενάμιση χιλιόμετρο, και με ύψος όσο ένα διώροφο κτίριο, με ταχύτητα ροής μόλις τριών κόμβων, θα μπορούσε να παράγει ενέργεια για 100.000 σπίτια. Μερικοί κύλινδροι, ο ένας πάνω στον άλλο, μπορούν να τροφοδοτήσουν ένα αγκυροβολημένο πλοίο ή έναν φάρο.
Τα συστήματα αυτά μπορούν να τοποθετηθούν στους πυθμένες ποταμών ή να επιπλέουν στη θάλασσα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η τεχνολογία, η οποία αναπτύχθηκε με χρηματοδότηση της αμερικανικής κυβέρνησης, θα μειώσει σημαντικά το κόστος παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας στα 3,5 λεπτά ανά κιλοβάτ ανά ώρα, σε σύγκριση με τα 4,5 λεπτά για την αιολική και από 10λεπτά έως και 31λεπτά που κοστίζει η ηλιακή.
Υποστηρίζουν ότι η τεχνολογία αυτή θα καταλαμβάνει μέχρι και 50 φορές λιγότερη επιφάνεια από αυτή της παραγωγής ενέργειας από τα κύματα.
Το σύστημα, που αναπτύχθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ονομάζεται Vivace, από τα αρχικά "vortex-induced vibrations for aquatic clean energy" (εκ των δινών προκαλούμενες ταλαντώσεις για υδάτινη καθαρή ενέργεια).
Ο Μιχάλης Μπερνίτσας, καθηγητής ναυπηγικής στο πανεπιστήμιο, λέει ότι η τεχνολογία βασίζεται στις αλλαγές της ταχύτητας των υδάτων που συμβαίνουν όταν η ροή του ρεύματος συναντά εμπόδιο. Οι δίνες που σχηματίζονται στο νερό μετακινούν τα αντικείμενα πάνω και κάτω, ή αριστερά και δεξιά.
«Είναι μια εντελώς νέα μέθοδος παροχής ενέργειας από τη ροή του νερού,» λέει ο κ. Μπερνίτσας. «Τα ψάρια καμπυλώνουν το σώμα τους για να γλιστρήσουν ανάμεσα στις δίνες που έχουν προσπεράσει τα σώματα των μπροστινών ψαριών. Η μυϊκή τους δύναμη δεν αρκεί να τους δώσει την απαραίτητη ώθηση να διασχίσουν το νερό με την ταχύτητα που πηγαίνουν, γι' αυτό πλέουν πάνω στα ίχνη των μπροστινών ψαριών.
Τέτοιου είδους ταλαντώσεις, οι οποίες παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά πριν από 500 χρόνια από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο οποίος τις ονόμασε «Αιολικούς Τόνους», μπορούν να προκαλέσουν ζημιές σε κατασκευές πάνω από το νερό, όπως γέφυρες και προβλήτες. Αλλά ο κ. Μπερνίτσας προσθέτει: «Εμείς ενισχύουμε αυτές τις ταλαντώσεις και δαμάζουμε την καταστροφική δύναμη της φύσης.
«Εάν μπορούσαμε να τιθασεύσουμε το 0,1% της ενέργειας των ωκεανών, θα παρήγαμε επαρκή ενέργεια για 15δις άτομα. Στο Αγγλικό Κανάλι για παράδειγμα, το ρεύμα είναι πολύ δυνατό, οπότε θα μπορούσαμε να παράγουμε πολύ ενέργεια.»
Λόγω του ότι τα μέρη ταλαντώνονται αργά, η τεχνολογία προκαλεί μικρότερη επίδραση στον υδάτινο κόσμο από τα φράγματα ή τις νεροτουρμπίνες। Και καθώς οι εγκαταστάσεις τοποθετούνται πολύ χαμηλότερα από την επιφάνεια του νερού, δεν υπάρχουν παρεμβολές με τη ναυτιλία, αλλά και κάθε είδους πλοιάρια, είτε αλιευτικά είτε τουριστικά.
PATHFINDER
Telegraph
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου