ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΑΥΡΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΟ. ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ?

Η δωδεκατη μαυρη χρονια με μια παρενθεση το 2004 εκλεισε και επισημα με τον Παναθηναικο στραπατσαρισμενο περα απο καθε φαντασια, παρα τα δηλωθεντα και τις υποσχεσεις στην αρχη της χρονιας. Αν θελουμε να ειμαστε ψυχραιμοι και προσγειωμενοι, περα απο εθελοτυφλιες και φανατισμους, πρεπει να καταλογισουμε ευθυνες εκει που αρμοζουν με συνεση και δικαιοσυνη. Ολοι εχουν μεριδιο ευθυνης περιλαμβανομενων και των φιλαθλων οσο οξυμωρο και αν ακουγεται αυτο.Ας απαριθμησουμε πρωτα τους παραγοντες που εχουν μεριδιο ευθυνης σε τυχαια σειρα. Ας σημειωσουμε εδω και το πιστευω οτι πρωτα πρεπει να δουμε τα λαθη που κουβαλαμε στη καμπουρα μας (εσωγενεις παραγοντες) και μετα τις ευθυνες των τριτων (εξωγενεις παραγοντες). Και αυτο διοτι τα τελευταια χρονια υπαρχει μια ταση να τα ριχνουμε ολα πρωτιστως στους αλλους, επικαλουμενοι τα περα για περα δικαιολογημενα παραπονα μας για Διαιτησια, ΕΠΟ, Κοκκαλη, Τυπος κλπ., και να εχουμε ελαχιστοποιησει τις δικες μας ευθυνες. Ας δουμε λοιπον ποιοι ειναι οι εσωγενεις παραγοντες και τι ευθυνη αναλογει στον καθενα:1. Ιδιοκτησια2. Διοικηση3. Τεχνικη ηγεσια4. Παικτες5. ΦιλαθλοιΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: Με την αλλαγη των δεδομενων ηταν η μεγαλη μας ελπιδα που ομως εξελιχθηκε και στον κυριοτερο υπευθυνο παραγοντα της θεσης που ευρισκεται η ομαδα. Ονειρα για νεες εποχες, υποσχεσεις για αλλαγες, για αφθονα χρηματα, για μεγαλους παικτες, για αλλαγη νοοτροπιας, για επιδειξη δυναμης απεναντι στα κατεστημενο και αλλα πολλα. Αποτελεσμα κανενα. Ο Παναθηναικος απροστατευτος, χωρις ικανες μεταγραφες, μονο με ευχολογια και μεγαλα λογια, εμεινε παλι πισω να κοιταει για μια ακομη φορα τη πλατη του αντιπαλου του απο πολυ νωρις και να αγωνια αν θα παρει τη δευτερη η τριτη θεση στη τελικη βαθμολογια και αν θα μπορεσει να εξασφαλισει μια θεση στο Champions League μεσα απο τα play offs.ΔΙΟΙΚΗΣΗ: Με δεδομενη την διαφαινομενη απειρια των παραγοντων της και την ελλειψη γνωσεων εφ ολων των θεματων, ηταν αναμενομενη η αποτυχια της. Το μη ειδικο βαρος των προσωπων που την απαρτιζουν σε θεματα γνωριμιων της αγορας, κυκλωματων, διαπραγματευτικων ικανοτητων, σκαουτιν κλπ. δεν βοηθησαν στην ελευση εξαιρετικων παικτων, αλλα το χειροτερο τα τρομερα λαθη που εγιναν την εποχη των μεταγραφων, οπως χασιμο χρονου με ορισμενους στοχους που εδειχναν οτι δεν θα εχουν αισια καταληξη αλλα παρ'ολα αυτα τους εδοθη υπερμετρος χρονος (π.χ. οι Αργεντινος και Γαλλος σεντερ μπακς), συνετελεσαν στο να χαθει πολυτιμος χρονος στη στελεχωση της ομαδας και ως εκ τουτου στο προγραμματισμο της και τον σχεδιασμο της.Αν προσθεσουμε σε αυτα και την μη ικανοτητα της να αντιπαρατεθει με το ποδοσφαιρικο κατεστημενο και να προφυλαξει την ομαδα απο τους εξωγενεις παραγοντες, καταληγουμε στο συμπερασμα οτι παρα τις καλες προθεσεις της το αποτελεσμα ηταν καταστροφικο για μια ακομη χρονια.ΤΕΧΝΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ: Τον Τεν Κατε τον παρουσιασαν με περιβλημα Μεσσια και ως μεγα προπονητη. Αυτο ηταν λαθος και με δεδομενη τη ποδοσφαιρικη στερηση τιτλων οι φιλαθλοι τον αποδεχηκαν ως τετοιον με περισση ευκολια. Ο Τεν Κατε ειναι ενας χαρακτηριστικος τυπος Ολλανδου που στηριζεται πανω στη πειθαρχια, στη σκληρη απαιτηση δουλειας και τη ψυχρη πραγματικοτητα. Το resume του ηταν ενα καλο resume για μιας αλλης νοοτροπιας ποδοσφαιρικη χωρα και οχι για τους Μεσογειακους Ελληνες που αναβουν ευκολα και σβηνουν δυσκολα. Στην ουσια δεν ειχε κανει κατι καλο στην ιστορια του , πλην των δυο περιοδων που διετελεσε βοηθος προπονητη στη Μπαρτσελονα και Τσελσυ. Και εκει εκανε ουσιαστικα το ονομα. Συμπληρωνοντας παντοτε τους πρωτους προπονητες και ευτυχωντας να εχουν κερδισει εκεινες τις χρονιες οι δυο ομαδες του τον τιτλο, εγινε ξαφνικα Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ. Ποσο συνεβαλλε ουσιαστικα σε αυτους τους τιτλους? Ισως πολυ αλλα παντα σαν βοηθος και κατω απο διαφορετικες συνθηκες και με διαφορετικων αντιληψεων απο τον Παναθηναικο ομαδες. Σαφεστατα ομως δεν ειχε το πρωτο ρολο οσο και αν τα media προσπαθησαν να του τον αποδωσουν.Στον Παναθηναικο επρεπε ομως να ειναι ο πρωτος προπονητης και οσο αν το ελληνικο πρωταθλημα δεν εχει την αξια και την αιγλη των αλλων ευρωπαικων πρωταθληματων, ειχε ιδιαιτεροτητες και πολλες απαιτησεις. Δεν καταφερε να προσαρμοστει γρηγορα. Ο Ολλανδεζικος χαρακτηρας του και τα ολλανδεζικα κωλυμματα του, τον εμποδισαν να προσγειωθει και να δει την ελληνικη πραγματικοτητα. Νομιζοντας οτι εχει να κανει με τους ψυχρους επαγγελματιες του βορρα και λοιπων προηγμενων χωρων, δεν μπηκε ποτε στο πετσι των Ελληνων και υπολοιπων Λατινων παικτων και αναδεικνυοντας ενα φανερο και αδικαιολογητο προσωπικο εγωισμο, προσπαθησε ανεπιτυχως να βαρεσει γροθια στο μαχαιρι, με αποτελεσματα οχι και τοσο ικανοποιητικα. Μια καλη πορεια στην Ευρωπη με στυλ παιγνιδιου που χρησιμοποιουν ολες οι μικροτερες ομαδες -hit and run - κατορθωσε να αμβλυνει τη κακιστη εντυπωση του χασιματος δυο εσωτερικων στοχων μεταξυ των φανατικων οπαδων του.Η ουσια ομως ηταν οτι ο Τεν Κατε δεν προσεθεσε τιποτα το διαφορετικο στην ομαδα παρα τα εντεχνως παρουσιαζομενα απο μεριδα του τυπου. Οχι μονο εχασε νωρις το πρωταθλημα και αργοτερα το κυπελλο, αλλα υπεστη εξεφτελιστικες ηττες απο μικρες ομαδες εντος εδρας, δεν πηρε τα ντερμπυ, κατεβασε αλοπροσαλες συνθεσεις, αδικησε και εκαψε παικτες, δημιουργησε ενταση στα αποδυτηρια, ηταν απολυτος και μονοχνωτος στις αποψεις του, δεν εδωσε στην ομαδα τη σφραγιδα του, κατι διαφορετικο απο τις προηγουμενες χρονιες, ενα συστημα, ενα πλανο, μια γραμμη, μια προσωπικοτητα, μια προοπτικη εξελιξης, μια ανασα δροσιας τελος παντων. Κατι για ακουμπησουν οι κουρασμενοι φιλαθλοι και να ξαποστασουν, απο τις πικρες και το καψιμο του ηθικου τους τα τελευταια 13 χρονια. Η απογοητευση πολυ μεγαλυτερη φετος μιας και οι ελπιδες ειχαν αναζωογονηθει με τις δηθεν κοσμογονικες αλλαγες στο ιδιοκτησιακο και τις ανουσιες και υπερφιαλες προσδοκιες που εσπειραν οι πολυμετοχικοι.Ξερω οτι πολλοι Παναθηναικοι στηριζουν τον Τεν Κατε και τον θελουν να δουλεψει και για δευτερη χρονια ωστε να φανει το εργο του. Δεν θα διαφωνουσα αν ειχε δειξει μια εστω μικρη προοπτικη οπως λεω πιο πανω. Προσωπικα δεν την ειδα ουτε την βλεπω. Αν και φαινεται οτι το πιθανοτερο ειναι να μεινει, εν τουτοις δεν βλεπω να αλλαζει κατι ριζικα προς το καλυτερο. Οπωσδηποτε εχοντας δευτερη χρονια στην ομαδα θα ειναι υπερ του, εχοντας γνωρισει παικτες, νοοτροπιες και ελληνικη πραγματικοτητα και ομαδες, θα του δωσουν τα οπλα να φτιαξει κατι καλυτερο , αλλα μεχρι εκει. Εκτος και αν του φερουν 4 παικτες αναγνωρισμενης αξιας που θα παρουν την ομαδα πανω τους και θα τη σπρωξουν μπροστα, βλεπω μια απο τα ιδια σε γενικες γραμμες την επομενη περιοδο σε επιπεδο προπονητικης. Δεν ειναι ο προπονητης που θα κανει τη διαφορα και δεν καταλαβαινω τη νοοτροπια πολλων οπαδων που ρωτανε "που θα βρουμε καλυτερον"? Η αλλαζουμε επιπεδο νοοτροπιας η ας καθησουμε στη δευτερη η τριτη θεση και να καθιερωθουμε σιγα-σιγα στις συνειδησεις των φιλαθλων σαν μεγαλομεσαια ομαδα που μπορει και καποια στιγμη να κτυπησουμε περιστασιακα και ενα Κυπελλο η Πρωταθλημα. Οπως και παικτες υπαρχουν αρκετοι να βοηθησουν, ετσι υπαρχουν και προπονητες αξιας. Αρκει βεβαια να τα ακουμπησουν και οχι να αρκουνται στα λογια.ΠΑΙΚΤΕΣ: Μεγαλη η ευθυνη τους στο μεριδιο που τους αναλογει αλλα και ευκολα γινονται τα εξιλαστηρια θυματα οπως βεβαια και ο προπονητης. 10 μεταγραφες περυσι δεν μπορεσαν να αλλαξουν την ομαδα. Το αποτελεσμα ειναι να παιζουν παλι παικτες που περυσι ηταν ετοιμοι να πεταχθουν στην πυρα και να θεωρουνται σημερα αδικαιολογητα αναντικαταστατοι. Τι εγινε λοιπον? Γιατι αυτες οι 10 μεταγραφες δεν βοηθησαν? Φταινε οι παικτες σε αυτοι τη περιπτωση? Η μηπως φταινε οι αρμοδιοι που δεν πηραν τους καταλληλους παικτες? Η μηπως φταιει και η τεχνικη ηγεσια που δεν μπορεσε να τους αξιοποιησει καταλληλα και να παρει απο αυτους καθε ιχνος ποιοτητας που ειχαν? Ειναι δυνατον να ηταν ολοι αχρηστοι? Ειναι δυνατον μετα απο καθε εξεφτελισμο να ειναι αδιαφοροι και να μην θελουν να παιξουν? Διοτι κατηγορηθηκαν γι'αυτο.Εγω πιστευω οτι ολα ξεκινουν απο τον προπονητη που δεν μπορεσε να τους κανει ενα τιμ σφιγχτο, συμπαγες, χωρις φοβιες, με εμπιστοσυνη στις ικανοτητες τους να μπαινουν στο γηπεδο και να μασανε σιδερα. Ο προπονητης τους ομως δεν μπορεσε να μανατζαρει τις ικανοτητες τους, να τους προσμιξει καταλληλα, να σηκωσει τον εγωισμο τους, το φιλοτιμο τους. Ειναι αυτο που λεγαμε στην αρχη, ο Ολλανδος νομιζε οτι εχει να κανει με στυγνους επαγγελματιες και μονο απαιτουσε. Οταν οι παικτες δεν εδιναν αρχισαν τα πρωτα ασχημα αποτελεσματα που τους εβαλαν στο ματι των οπαδων και απο κει και περα αρχισε ο φαυλος κυκλος. Καθε κακο αποτελεσμα συνεισεφερε στη καχυποψια των οπαδων απεναντι στους παικτες και στο κοψιμο των ποδιων των παικτων. Δεν μπορεσαν να ορθοποδησουν ποτε.Θα μου πει καποιος καλα δεν φταινε σε τιποτα οι παικτες? Φταινε σε παρα πολλα αλλα οχι αναλογικα περισσοτερο απο τους υπολοιπους παραγοντες αυτης της συνθετης εξισωσης. Σε ολες τις ομαδες υπαρχουν κακοι, μετριοι και καλοι παικτες. Δυσκολα βρισκονται ομαδες με 18 ασσους. Το ιδιο και στον Παναθηναικο. Δεν μπορει να ισχυριστει κανεις οτι δεν υπαρχουν παικτες. Ισως δεν υπαρχουν 3-4 αστερες οπως προειπα που θα σπρωξουν την ομαδα με τη προσωπικοτητα τους. Αλλα υπαρχουν καλοι παικτες που δεν χρειαζονται ιδαιτερες προσπαθειες να παιρνουν εντος εδρας παιγνιδια και να μην γελοιοποιουνται απο μικρες ομαδες. Τοτε πως εγινε και συνεβη αυτο μερικες φορες? Οπως ειπα, οι παικτες αποτελουν μερος μιας συνθετης μηχανης. Ολα τα γραναζια πρεπει να ειναι καλολαδωμενα για να δουλεψουν απροσκοπτα. Ειναι φανερο οτι στον Παναθηναικο η μηχανη αυτη δεν δουλεψε σωστα. Και το λαθος βρισκεται σε ολα τα γραναζια της μηχανης και τον μηχανικο. Δεν συντηρηθηκε καταλληλα και δεν καθαριστηκε σωστα. Η ψυχολογια κτυπηθηκε και το ηθικο επεσε. Καπου εκει χαθηκε και το παιγνιδι.ΦΙΛΑΘΛΟΙ: Μπορει καποιος να ισχυριστει αβιαστα οτι ηταν τα θυματα. Αυτοι που με τις θυσιες τους και την υπομονη τους στα πετρινα χρονια, συνετρεξαν την ομαδα και προσφεραν καθε βοηθεια με κανενα μεχρι τωρα ανταλλαγμα. Ειναι αραγε αυτη η αληθεια η εχουν και αυτοι μεριδιο ευθυνης ? Θα ελεγα οτι κανεις δεν ειναι αμοιρος ευθυνων περιλαμβανομενων εμας των φιλαθλων. Ισως να εχουμε το μικροτερο μεριδιο ευθυνης, αλλα χωρις καμμια αμφιβολια εχουμε και εμεις την ευθυνη των συμβαινοντων. Οι συνεχεις αποτυχιες μειωσαν τις αντιστασεις μας, δηλητηριασαν τα αισθηματα μας, μας εκαναν ηττοπαθεις, νευρικους, απιστους, καχυποπτους. Μας εκαναν οχι μονο να στρεφομαστε εναντιον εξωγενων παραγοντων που πιστευουμε οτι μας κατατρεχουν αλλα και να στρεφομαστε ο ενας εναντιον του αλλου αν και ανηκουμε στην ιδια παραταξη. Η διαβρωση σχεσεων σε ολο της το μεγαλειο. Ταπεινα αισθηματα, βρωμικες κατηγοριες εκστομιζονται χωρις πολυ σκεψη εναντιον συντροφων που τυχαινει να εχουν μια διαφορετικη αποψη, που εχουν μια πιο χαλαρη αισθηση χιουμορ, και που δεν ειναι τοσο φανατισμενοι βλεποντας τα πραγματα πιο ψυχραιμα και χωρις στενοτητα αντιληψεως.Ναι οι φιλαθλοι προσφεραν και θα προσφερουν στην ομαδα οταν θα διαπιστωνουν ανταποκριση στις προσδοκιες τους και στι θυσιες τους. Αλλα ομως η συνεχης υποβαθμιση των προσδοκιων τους δημιουργει μια τεταμενη ψυχολογικη κατασταση με αποτελεσμα πολυ ευκολα να χανουν τη συνοχη τους και τη συγκεντρωση τους, ξεσπωντας ευκολα επι δικαιων και αδικων και παρασυροντας στο διαβα τους καθε εννοια λογικης και ανοχης. Το δραματοποιημενο αυτο ξεσπασμα, ειτε αδικο ειτε δικαιο, ειναι αυτο που οδηγει σε τυφλες αντιδρασεις και που κατα κανονα συνεισφερουν στο φαυλο κυκλο που κατατρεχει την ομαδα.Επομενως και οι φιλαθλοι ειναι μερος του ολικου προβληματος που με τις πολλες φορες αδικες κρισεις τους συντεινουν και αυτοι στη διαβρωση του συνεκτικου ιστου που καθοριζει τη πορεια μιας ομαδας. Λιγοτερη η δικη του συμμετοχη απο τους αλλους παραγοντες, αλλα οπωσδηποτε υπαρχουσα.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι προαναφερθεντες παραγοντες που καθοριζουν τη καλη η κακη πορεια μιας ομαδας, ειναι αυτοι που αν δεν λειτουργησουν σαν συνολο αλλα και συμπληρωματικα και με αρμονια ο ενας για τον αλλον, δημιουργουν τα προβληματα της μη ευρυθμης λειτουργιας μιας ομαδας. Χρειαζεται μεγαλη προσπαθεια εκ μερους ολων με πρωτοστατες τους διοικουντες και τον προπονητη, να εμφυσησουν πνευμα αγωνιστη και νικητη στο καθε διαθεσιμο παικτη και με τη σωστη συμπαρασταση των φιλαθλων, να αντιστραφει η αρρωστημενη αυτη κατασταση που εχει παγειωθει πανω στην ομαδα επι σειρα ετων. Αυτο μαζι και με την αντιμετωπιση των εξωγενων παραγοντων διαιτησιας ΕΠΟ κλπ. στα οποια θα αναφερθουμε μια αλλη φορα, πιστευω οτι μπορουν να ειναι η απαρχη μιας αναγεννησης του Παναθηναικου που δικαιωματικα θα τον οδηγησουν στα πραγματικα επιπεδα που πρεπει να ειναι η ομαδα. Κανεις δεν ειναι υπερανω του Παναθηναικου και κανενας δεν ειναι πιο Παναθηναικος απο τον αλλον, ειτε αυτος ειναι διοικηση, προπονητης παικτες αλλα και φιλαθλος.