Δεκαέξι μήνες συμπληρώνονται από την αιματηρή επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. στα Ζωνιανά και το τραγικό θύμα της, ο ειδικός φρουρός Στάθης Λαζαρίδης εξακολουθεί να δίνει τη δική του μάχη καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι του 401 Στρατιωτικού Νοσοκομείου. Η αστυνομία τον έχει εγκαταλείψει στη μοίρα του και μόνο η οικογένειά του του συμπαραστέκεται. Ομως, για την κατάλληλη περίθαλψη απαιτούνται χρήματα. Και αυτά δεν υπάρχουν πλέον... Η πολιτεία δεν βάζει άλλο το... χέρι στην τσέπη!«“Δεν έχουμε λεφτά” λένε... Εγώ έχω ήδη πουλήσει ένα χωράφι στο χωριό μου για να τα βγάλω πέρα. Δεν θέλω ούτε δραχμή για μένα. Αλλά το παιδί μου είναι δικό τους, στην οικογένειά τους το έδωσα ολόκληρο παλικάρι! Πρέπει να έχει ό,τι χρειάζεται» λέει ο πατέρας του, Γιάννης. Οι γονείς του τραυματία είδαν τη ζωή τους να αλλάζει ριζικά. Ξεσπιτώθηκαν από την Κοζάνη όπου έμεναν και όλους αυτούς τους μήνες ζουν σε ξενοδοχείο -που ευτυχώς πληρώνει η αστυνομία- για να μη λείψουν στιγμή δίπλα από το παιδί τους. Μεσημέρια και βράδια τρώνε στο εστιατόριο της ΓΑΔΑ πληρώνοντας ένα συμβολικό ποσό. «Ευτυχώς, έχουμε το ζαχαροπλαστείο και μας στέλνει η κόρη μου χρήματα. Αλλά δεν φτάνουν... Ο κ. Παυλόπουλος και ο κ. Τσιατούρας μας φέρθηκαν σαν αδέλφια. Από κει και κάτω όμως, οι εντολές τους δεν εκτελούνται! Τι να κάνω; Να γυρίζω στα μέσα ενημέρωσης να ζητάω ελεημοσύνη; Δεν θα το κάνω!» λέει με απόγνωση ο Γιάννης Λαζαρίδης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου