Μεγάλη του ΠΑΟ Σχολή

• 
  
• 
  ΜΠΟΡΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΠΑΟ ΣΧΟΛΗ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΩΝ ΝΑ ΕΓΙΝΕ… ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ. ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ.- Η μεγάλη σχολή τερματοφυλάκων που δημιούργησε στα '90s ο Παναθηναϊκός συνέχισε την παράδοση των προηγούμενων δεκαετιών, όταν κάτω από τα δοκάρια της ομάδας κάθισαν «ιερά τέρατα» όπως το «πουλί» της «χρυσής» εποχής του Γουέμπλει, ο Τάκης Οικονομόπουλος, ο άφθαστος Βασίλης Κωνσταντίνου, ο Νίκος Σαργκάνης, ο Αντώνης Μήνου, ή, πιο πριν ο Βουτσαράς, ο Απέργης και άλλοι «μεγάλοι».
  Από το 1990 οι «πράσινοι» έριξαν το «βάρος» στις υποδομές τους και ανέδειξαν πολλά «φυντάνια», πριν φθάσουμε στο σημερινό πρόβλημα, που προκύπτει λόγω των πολλών λαθών και της αστάθειας του Μάριο Γκαλίνοβιτς! Ένα από αυτά τα «φυντάνια» είναι και ο Αλέξανδρος Τζόρβας, ο οποίος αυτές τις ημέρες επιλέχθηκε από τον Ολλανδό νυν προπονητή του «τριφυλλλιού», τον Χενκ τεν Κάτε για την ενδεκάδα - και ταυτόχρονα εκπαραθυρώνει από το βασικό σχήμα τον Κροάτη Μάριο Γκαλίνοβιτς, έναν τερματοφύλακα ή του ύψους ή του βάθους, με πολλές μεταπτώσεις στην ψυχολογία και την απόδοσή του। Ο sportdog επιχειρεί μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, από τα χρόνια που η ομάδα δεν αντιμετώπιζε το παραμικρό πρόβλημα στα δοκάρια της ως σήμερα, που η κρίση είναι ορατή «δια γυμνού οφθαλμού»। Κρίση; Αν καταφέρει να καθιερωθεί ο Τζόρβας και να θέσει. νοκ άουτ τον Κροάτη συνάδελφό του, μπορεί να μην υπάρξει άλλο αυτή κρίση, που στην παρούσα φάση προσωποποιείται στον.Γκαλίνοβιτς! Λοιπόν, για να μην μακρηγορούμε, ο sportdog ανοίγει την εγκυκλοπαίδεια των «πράσινων» πορτιέρο και αναλύει: Τάκης Οικονομόπουλος: Το «πουλί» της Ανανέωσης Για το «πουλί» των ΄70s και των '60s κάθε σχόλιο είναι περιττό. Μαζί του ο Παναθηναϊκός κατάκτησε το μοναδικό αήττητο πρωτάθλημα ελληνικής ομάδας, το 1964, και λίγα χρόνια αργότερα έφθασε στον τελικό του Γουέμπλει το 1971, κόντρα στον Αγιαξ. Ηταν από τους παίκτες οι οποίοι στήριξαν την περίφημη ανανέωση του Στέφαν Μπόμπεκ στα μέσα της δεκαετίας του '60 και αναμφίβολα αποτελεί την κορυφαία μορφή στην θέση του τερματοφύλακα στον Παναθηναϊκό μεταπολεμικά (1964-76). Οσοι τον πρόλαβαν, οι πιο παλιοί, θυμούνται καλά τι σημαίνει Τάκης Οικονομόπουλος. Οι νεότεροι, αν δουν τις φωτογραφίες με τον «Γκαγκάριν» να ίπταται, θα καταλάβουν αμέσως πώς του αποδόθηκε το προσωνύμιο το «πουλί»! Το 1965 «έγραψε» ένα φοβερό ρεκόρ, κρατώντας την εστία του ανέπαφη επί 1.088'. Πήρε 5 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα.Βασίλης Κωνσταντίνου: Και γιατί δηλαδή να είναι ψηλός; Συμπαίκτης με τον Οικονομόπουλο (και μεγάλος ανταγωνιστής του στη διεκδίκηση της θέσης), θεωρείται από τους μακροβιότερους τερματοφύλακες στα γήπεδα της σύγχρονης ποδοσφαιρική ιστορίας του Παναθηναϊκού. Φόρεσε την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος επί 16 ολόκληρα χρόνια και την τίμησε όσο ελάχιστοι. Ο Κωνσταντίνου με την παρουσία του στα γήπεδα ανέτρεψε τους «νόμους» του ποδοσφαίρου και της φυσικής. Απέδειξε ότι το ύψος δεν μετρά στην θέση του γκολκίπερ πάντα και «κάλυψε» το μοναδικό, ας πούμε, μειονέκτημα μου με την άριστη γνώση και εφαρμογή των καθηκόντων του, τα τρομερά αντανακλαστικά του, το μυαλό του και πάνω από όλα με την αστείρευτη ψυχή του και με τον «τσαμπουκά» του. Επαιξε παράλληλα και μπάσκετ (στο Μαρούσι και τον ΑΟ Βριλησσίων) διατηρώντας την φόρμα και την εκρηκτικότητα που «ζητά» η θέση του πορτιέρο με τον ιδανικό τρόπο. Αυτό αποτέλεσε, ίσως, το μυστικό του. Ενας τερματοφύλακας-μάγκας, για όσους δεν «πιάνουν» ακριβώς τι εννοούμε με τα παραπάνω. Επαιξε 308 ματς πρωταθλήματος με τον Παναθηναικό και 18 ευρωπαϊκά. Υπήρξε μέλος της «χρυσής» ομάδας του Γουέμπλεϊ, ως αναπληρωματικός του Τάκη Οικονομόπουλου, αμφότεροι, φυσικά, διεθνείς. Πήρε 5 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα και αυτός. Μιχάλης Βουτσαράς- Ανδρέας Απέργης: Μεγάλη γκολκίπερ, ο… ένας έπαιζε! Άλλα δυο ονόματα τερματοφυλάκων με πολύ μεγάλο «ειδικό βάρος» στις συνειδήσεις των Παναθηναϊκών, στην προ Οικονομόπουλου εποχή. Ο Απέργης ζούσε στην «σκιά» του Βουτσαρά, αφού, είχε την ατυχία να πέσει επάνω σε έναν «ογκόλιθο». Ο -αναντικατάστατος- Μιχάλης Βουτσαράς από τις αρχές της δεκαετίας του '50 έπαιξε για 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό (κατέκτησε 5 τίτλους με 175 συμμετοχές) και πρόσφερε πάρα πολλά, μέχρι τη μέρα που αντικαταστάθηκε από τον εκ μεταγραφής Τάκη Οικονομόπουλο. Στις 6 Νοεμβρίου του 1960 έγινε ο τερματοφύλακας που αγωνίσθηκε πρώτος σε ευρωπαϊκό ματς του Παναθηναϊκού, στην πόλη Κράλοβο της Τσεχίας, κόντρα στην Χράντετς, όπου ηττήθηκε 0-1 με γκολ στο 89' και αποκλείσθηκε άδικα με 0-0 στην Λεωφόρο. Η ενδεκάδα της ομάδας του Χάρι Γκέιμ: Βουτσαράς, Τσουνάκος, Λινοξυλάκης, Ανδρέου, Πιτιχούτης, Νεμπίδης, Θεοφάνης, Δομάζος, Παπαεμμανουήλ, Μπενάρδος, Πανάκης. Ο Βουτσαράς έμεινε στην ιστορία και για την περίφημη εκείνη επιστολή που έστειλε σε μεγάλη εφημερίδα όντας βασικός τερματοφύλακας του «τριφυλλιού», το 1963, μια επιστολή ο οποία δημοσιεύθηκε και προκάλεσε αίσθηση - και αναστάτωση. Γιόζεφ Βάντζικ: Το «Βουνό» Κι εδώ τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Το «alter ego» του Κριστόφ Βαζέχα. Ο κορυφαίος ξένος τερματοφύλακας όλων των εποχών στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αγαπήθηκε όσο λίγοι και λόγω του χαρακτήρα του. «Διαμάντι». Ίνδαλμα για μια ολόκληρη γενιά Παναθηναϊκών, ο Πολωνός «αγαθός γίγαντας», το «Βουνό», αποτέλεσε τον «φύλακα άγγελο» της «πράσινης» εστίας για μια περίπου δεκαετία, από το 1990 μέχρι το 1999, όταν ένας τραυματισμός στο γόνατο τον ανάγκασε να πει το «αντίο» και να παίξει για δυο χρόνια σε Αθηναϊκό και Απόλλωνα πριν κρεμάσει τα γάντια του. Ανίκητος «ψηλά», βελτιώθηκε και «χαμηλά» με πολύ και σκληρή δουλειά και έγινε το τέλειο: ο Φαν Ντερ Σάαρ των ελληνικών γηπέδων. Στα «πάνω» του τον ήθελαν οι μισές ομάδες της Ευρώπης, μα ο Παναθηναϊκός τον κράτησε κοντά του. Διεθνής με την εθνική Πολωνίας, ο πανύψηλος (1.98 μ.) Βάντζικ έφθασε με τον Παναθηναϊκό επί Ρότσα στους «4» του Τσάμπιονς Λιγκ (τι ειρωνεία: η ομάδα αποκλείσθηκε από τον Άγιας, πάλι, μια ανάσα πριν από τον τελικό της Ρώμης) και κατέκτησε 3 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα με το «τριφύλλι». Αντώνης Νικοπολίδης: Αγάπη που ‘γινε δίκοπο μαχαίρι Ο Αντώναρος που μετατράπηκε σε Αντωνάκη στα μάτια των φίλων του Παναθηναϊκού, όταν το 2004 διαφώνησε στα χρήματα με την διοίκηση Τζίγγερ και αποφάσισε να διαπράξει το μεγάλο ατόπημα: μετά από μια 15ετία στην Παιανία, να υπογράψει στον «αιώνιο» αντίπαλο Ολυμπιακό, που του πρόσφερε 200.000 ευρώ το χρόνο περισσότερα (από 400.000 ευρώ, 600.000 ευρώ). Έζησε κι αυτός μεγάλες στιγμές με τον Παναθηναϊκό. Το τέλος της καριέρας του στην Παιανία ήταν, όμως, άδοξο. Ηρθε πιτσιρίκι από την Αναγέννηση Άρτας το 1989 -στα 18 του- και έπεσε κατευθείαν στα βαθιά. Όλοι θυμούνται τη σκηνή με το ανοιγμένο κεφάλι και τα αίματα από την πέτρα που έφαγε στο Καραϊσκάκη στο αλήστουν μνήμης -νικηφόρο- ντέρμπι (3-4) κόντρα στον Ολυμπιακό. Μετά από έναν χρόνο είχε την ατυχία να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός τον Βάντζικ, υπό την πελώρια «σκιά» του οποίου έζησε αναγκαστικά ο Νικοπολίδης για μια 10ετία. «Έμεινε» η φοβερή και αμίμητη ατάκα του: «Άσπρισαν τα μαλλιά μου μέχρι να παίξω στον Παναθηναϊκό!». Δεν είναι ο σούπερ τερματοφύλακας. Θεωρείται, ωστόσο, εργατικός, σταθερός και προσφέρει μια ασφάλεια στους συμπαίκτες του. Η δικαίωση άργησε να έρθει γι' αυτόν, μα η υπομονή του άξιζε. Καθιερώθηκε στον Παναθηναϊκό για μια 5ετία, αλλά, η συνεργασία τους είχε «ημερομηνία λήξης». Για οικονομικούς λόγους.Γιώργος Αμπαδιωτάκης: Στη σκιά κι αυτός του «Βουνού»Ο Νικοπολίδης είχε και.αναπληρωματικό, ως αναπληρωματικός του Βάντζικ. Ο Κορίνθιος πορτιέρο ήταν ο 3ος ιεραρχικά στην ομάδα των αρχών της δεκαετίας του '90. Σταθερός, ικανός, μα άτυχος. Εναλλασσόταν στον πάγκο με το Νικοπολίδη και περίμεναν και οι δυο πότε δεν θα παίξει ο Πολωνός για να διεκδικήσουν την θέση του. Εκ των πραγμάτων αδικημένος από τη μοίρα του. Στέφανος Κοτσόλης: «Παιδί» του ΟικονομόπουλουΑπό αυτούς που «βρήκαν» κάποια εποχή τον τεράστιο Γιόζεφ Βάντζικ μπροστά τους. «Παιδί» του δάσκαλου Τάκη Οικονομόπουλου, γέννημα-θρέμα Παιανία, θεωρήθηκε -και είναι- σπουδαίο ταλέντο, αλλά έπρεπε να.περιμένει την σειρά του. Βαρέθηκε να το κάνει κι έφυγε, για να παίξει, αν και κάποια στιγμή πήρε την θέση του βασικού από τους Νικοπολίδη-Χαλκιά, με τον τελευταίο να είναι τραυματίας και τον πρώτο να.μετρά μέρες για να πάει στον Ολυμπιακό (και κατέκτησε μάλιστα το πρωτάθλημα και το κύπελλο το 2004). Καλός πορτιέρο, μα δεν καθιερώθηκε. Το 2005 μεταγράφηκε στην Λάρισα και από τον Ιούνιο του 2009, στα 30 του, ο διεθνής τερματοφύλακας υπέγραψε για 2 χρόνια στην Κύπρο με την Ομόνοια. Κώστας Χαλκιάς: Ο διάδοχος που δεν έγινε βασιλιάς…Ένας, ακόμα, από τους πολλούς διεθνείς τερματοφύλακες που ανέδειξε ο Παναθηναϊκός. Το 1996-98 έκανε το «αγροτικό» του στην Ριζούπολη και τον Απόλλωνα, παρέα με τον «Διόσκουρο» του Γιώργο Καραγκούνη και γύρισε. Γέννημα-θρέμμα Παιανία κι αυτός ποδοσφαιρικά (αφού εντάχθηκε πιτσιρικάς στην «πράσινη» Ακαδημία, έχοντας αποκτηθεί από ομάδα της Λάρισας) δεν άργησε όσο άλλοι να βρει θέση κάτω από τα δοκάρια του Παναθηναϊκού και πολλοί πίστεψαν ότι θα αποτελέσει τον «διάδοχο» του Βάντζικ - και λόγω ύψους. Με ύψος κοντά στα 2 μέτρα, ο πρώην μπασκετμπολίστας της Ολύμπια Λάρισας, άλλαξε άθλημα και καθιερώθηκε στην εθνική. Ο Παναθηναϊκός τον έδωσε στα ανταλλάγματα για την μεταγραφή του Μιχάλη Κωνσταντίνου στον Ηρακλή το 2001 και πολύς κόσμος θεώρησε λάθος αυτή την κίνηση. Το 2003 επέστρεψε (ως μπακ-απ του Νικοπολίδη). Αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό το 2005 την εποχή που γίνονταν συζητήσεις για νέο συμβόλαιο. Υπό τον φόβο να υπογράψει στην ΑΕΚ μετά από λίγους μήνες, οι «πράσινοι» προτίμησαν να τον πουλήσουν στην αγγλική Πόρτσμουθ, με μεσολάβηση του Βέλιμιρ Ζάετς. Πριν υπογράψει στον ΠΑΟΚ, έπαιξε επίσης σε Μουρθία και Αρη. Ηταν στην εθνική του EURO 2004 και αυτός, μαζί με τον Νικοπολίδη και κατάφερε να κερδίσει την θέση του βασικού. Παναγιώτης Μπαρτζώκας: Για λίγα ματς Στα 34 του (!) ήρθε στον Παναθηναικό ως 3ος πορτιέρο όταν έλυσε την συνεργασία του με τον Αθηναϊκό και πρόλαβε να παίξει μερικά παιχνίδια. Φιλότιμος, μα μέχρι εκεί.Μάριο Γκαλίνοβιτς: Ο «Σούπερ Μάριο» που ξανάγινε… Μάριο Καλός, αλλά πολύ ασταθής. Τον έφερε το 2004 από την Κροατία και την Κάμεν Ιγκραντ ο άλλοτε τεχνικός διευθυντής της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Βέλιμιρ Ζάετς. Η κοινή παρουσία του στο ρόστερ της ομάδας με τον Κώστα Χαλκιά αποτέλεσε «σημείο τριβής» για τις σχέσεις του Ζέκο με τον ισραηλινό κόουτς, Ιτζάκ Σουμ, σχετικά με το ποιος θα παίζει και ποιος θα κάθεται στον πάγκο. Ή του ύψους ή του βάθους. Συχνά αμφισβητείται και είναι αλήθεια, τρώει κάποια «αστεία» γκολ. Φταίει, φυσικά, και η άμυνα. Ανανέωσε το συμβόλαιο του με το «τριφύλλι» και καθιερώθηκε ελλείψει καλύτερου. Γεννημένος το 1976 (33) μέσα από την προσπάθεια του στον Παναθηναϊκό, ο υψηλόσωμος πορτιέρο κλήθηκε στην εθνική της πατρίδας του, όπου έχασε πάλι την θέση του. Για να μην τον αδικούμε: έκανε αρκετά καλά ματς χωρίς να έχει μπροστά του ούτε τον Ρενέ Χένρικσεν, ούτε τον Γιάννη Καλλιντζάκη. Κάποιοι τον αποκάλεσαν «σούπερ Μάριο» πάνω στον ενθουσιασμό τους, αλλά, εκείνο το «νέος Βάντζικ» που ακούσθηκε στην αρχή από ορισμένους δήθεν ειδικούς, συνιστά 101% «ιεροσυλία»!Αρκάδιος Μάλαρτζ: Δεν έγινε… Βάντζικ! Εδώ κι αν διαπράχθηκε «ιεροσυλία». Πάνω στην «κάψα» του να βρει ο Παναθηναϊκός καλύτερο τερματοφύλακα από τον Γκαλίνοβιτς, έφερε στην Παιανία τον Πολωνό από την Ξάνθη. Η αλήθεια είναι ότι ο Μάλαρτζ με το κούρεμα αλά Μόικαν, τα πήγε πολύ καλά στην Ξάνθη. Αλλά όχι και «νέος Βάντζικ» και αυτός με το «καλημέρα», επειδή είναι Πολωνός. Στον Παναθηναϊκό δεν άρχισε άσχημα, όμως, υπό το βάρος των ευθυνών και χωρίς την απαραίτητη αμυντική κάλυψη (που είναι, επιτέλους, αυτός ο κεντρικός μπακ-ηγέτης;) ο Μάλαρτζ απέκτησε την συνήθη αστάθεια, που εξελίσσεται σε «επιδημία» για τους τερματοφύλακες του Παναθηναϊκού και πέρσι εκδιώχθηκε με ρητή απαίτηση του Χενκ τεν Κάτε και δόθησε στον ΟΦΗ. Εδώ δεν είχε άδικο ο Ολλανδός. Μα και ο Γκαλίνοβιτς «μια από τα ίδια» τραβά. Τελικά, το βρήκαν το πρόβλημα στην Παιανία ή ακόμα το ψάχνουν; Τον Μάλαρτζ ήθελε, τότε που τον πήρε ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ και τον έχασε μέσα από τα χέρια της. Ορέστης Καρνέζης: Καλός, αλλά… Στα 22 του ήρθε το 2007 από τον ΟΦΗ για 3ος γκολκίπερ και τον περίμενε στην Παιανία όχι κάτι διαφορετικό από την γνωστή μοίρα των αναπληρωματικών. Έχει παίξει μερικά ματς και είναι πολύ καλός πορτιέρο, αλλά, όχι για βασικός. Από τους καλύτερους, πάντως, αναπληρωματικούς τερματοφύλακες του Παναθηναϊκού - και δεν το λέμε καθόλου ειρωνικά. Όποιος ξέρει πέντε πράγματα από μπάλα, καταλαβαίνει. Δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε, ότι χρειάζεται ένας καλός 3ος σε μια ομάδα κορυφής. Ικανός και κυρίως υπομονετικός. Νίκος Σαργκάνης: Ένα «Φάντομ» στη Λεωφόρο του ΠΑΟ Ακολουθούν δυο μεγάλες μορφές των '80s. Να σας θυμίσουμε γιατί ονομάσθηκε «φάντομ» ο Σαργκάνης; Περιττό! Την δεκαετία του 1980 ο Παναθηναϊκός με πρόεδρο τον καπετάνιο Γιώργο Βαρδινογιάννη «αρπάζει» τον διεθνή πορτιέρο μέσα από την αγκαλιά του Ολυμπιακού. Στις δυο ομάδες των «αιωνίων» έπαιξε από 5 σεζόν και πήρε συνολικά στην καριέρα του 5 πρωταθλήματα-5 κύπελλα. Ειδικότητα του αποτελούσε η॥ εκτέλεση πέναλτι. Στον Παναθηναϊκό αγωνίσθηκε από το 1985 ως το 1990. Στον τελικό του 1988 χτύπησε εύστοχα την εσχάτη των ποινών και απέκρουσε άλλα 2 πέναλτι. Παρόλα αυτά, σήμερα ανήκει στην ομάδα παλαιμάχων του Ολυμπιακού, άρα.! Όλοι θυμούνται το απίστευτο ξέσπασμα του ενώπιον του προέδρου Γιώργου Βαρδινογιάννη. Αντώνης Μήνου: Από τη μεγάλη Καστοριά Ούτε ο Αντώνης Μήνου θεωρείται -όπως ο Σαργκάνης- «πολιτογραφημένος» ως Παναθηναϊκός. Παρόλα αυτά, φόρεσε την πράσινη φανέλα με έμβλημα το τριφύλλι στο στήθος και έγραψε την δική του ιστορία στην ομάδα. Οι «πράσινοι» τον απέκτησαν από την εκπληκτική ομάδα της Καστοριάς και τον είχαν στις τάξεις τους από το 1982 ως το 1988, όταν ο Μήνου αποφάσισε να «αυτομολήσει» προς την ΑΕΚ, όπου έμεινε από το 1998 ως το 1993, πριν πάει στον Απόλλωνα για να κρεμάσει εκεί τα γάντια του το 1996. Με τον Παναθηναϊκό ο Μήνου κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (και 3 με την ΑΕΚ) και 3 κύπελλα. Το 1994 έπαιξε με την εθνική στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Ματέο Ραντοβάνοβιτς: Και ο 4ος… Ο Παναθηναϊκός φέτος διαθέτει και.4ο τερματοφύλακα, τον ταλαντούχο 18χρονο Κροάτη, Ματέο Ραντοβάνοβιτς που αποκτήθηκε από την Κ.Κ. Ζάγκρεμπ ως επένδυση για το μέλλον. Θα τον δούμε॥Θωμάς Λαφτσής: Εφυγε από την ομάδα άδοξα...Σημαντική παρουσία για τον Παναθηναϊκό στα '80s και ο Θωμάς Λαφτσής, ο οποίος διατέλεσε πρόεδρος της βουλγαρικής ΤΣΣΚΑ Σόφιας και τα τελευταία χρόνια ασκεί το επάγγελμα του μάνατζερ ποδοσφαιριστών. Εφερε μάλιστα στον Παναθηναϊκό και τον Ρουμάνο μέσο Λουτσιάν Σανμαρτεάν, που δεν «έπιασε» και έφυγε από την ομάδα άδοξα, παρά το ταλέντο του . Ο Λαφτσής, παρότι διέθετε καλό όνομα, ουσιαστικά «έδειξε» τα προσόντα του την πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό.Λευτέρης Πουπάκης: Μετράει...Ο Λευτέρης Πουπάκης ήρθε από τον ΟΦΗ στα «τελειώματα» της καριέρας του και δεν έπαιξε πολύ στο «τριφύλλι». Παρόλα αυτά, ως όνομα «μετράει» και τον συμπεριλαμβάνουμε στο «πάνθεον» των «πράσινων» πορτιέρο. Πιερ Εμπέντε: Πέρασε και δεν ακούμπησεΤα τελευταία χρόνια ένας ακόμα τερματοφύλακας που πέρασε και δεν ακούμπησε, παρά τα προσόντα του ήταν και ο Πιερ Εμπέντε. Ο αφρικανικής καταγωγής πορτιέρο ήρθε στην Παιανία πολλά υποσχόμενος, μα δεν άντεξε στον ανταγωνισμό και -πληρώνοντας τις συχνές επιπολαιότητες του- αποχώρησε με άδοξο μάλλον τρόπο και αυτός
• http://www.sportdog.gr/new/article.aspx?id=107647